Background {
  eventIn      SFBool   set_bind
  exposedField MFFloat  groundAngle  []
  exposedField MFColor  groundColor  []
  exposedField MFString backUrl      []
  exposedField MFString bottomUrl    []
  exposedField MFString frontUrl     []
  exposedField MFString leftUrl      []
  exposedField MFString rightUrl     []
  exposedField MFString topUrl       []
  exposedField MFFloat  skyAngle     []
  exposedField MFColor  skyColor     0 0 0
  eventOut     SFBool   isBound
}

W polu skyAngle wyznaczamy kąt tworzący koncentryczny pas wokół zenitu, a w polu skyColor określamy barwę, jaka ma się w tym pasie znaleźć (barwę określamy w standardzie RGB). Takich pasów możemy utworzyć bardzo wiele, ale zawsze w polu skyColor musi znajdować się jedna definicja koloru więcej, niż jest zdefiniowanych kątów. Dzieje się tak dlatego, iż pierwsza wartość w polu skyColor przyjmowana jest za kolor dla zenitu.

Wygląd „ziemi" tworzy się w sposób analogiczny, tylko że kąty w polu groundAngle liczone są od nadiru. Poniższy przykład definiuje tajemniczy i niepokojący wieczór z księżycem stojącym w zenicie :-)

#VRML V2.0 utf8

Background {
    skyColor [
        1 1 1,
        0 0.25 0.5,
        0.5 0.25 0.5 ]
    skyAngle [ 0.1,  1.57]

    groundColor [
        0 0 0
        0 0 0
        0.5 0.25 0.5 ]
    groundAngle [ 1.5, 1.57]
}

Kolejny przykład umieszcza nasz świat w atmosferze słonecznego, majowego dnia:

#VRML V2.0 utf8

Background {
    skyColor [
        0.0 0.2 0.7,
        0.0 0.5 1.0,
        1.0 1.0 1.0 ]
    skyAngle [ 1.3, 1.57 ]
    groundColor [
        0 0.5 0.25
        0 0.7 0.25
        1 1 1 ]
    groundAngle [ 1.5, 1.57]
}

Przykład, który zostanie tutaj pokazany został utworzony w programie SkyPaint autorstwa Gavina Bella i Ricka Careya (Wasabisoft)

#VRML V2.0 utf8

#Generated by SkyPaint
Background {
   frontUrl "hand1_FT.jpg"
   backUrl "hand1_BK.jpg"
   leftUrl "hand1_LF.jpg"
   rightUrl "hand1_RT.jpg"
   topUrl "hand1_UP.jpg"
   bottomUrl "hand1_DN.jpg"
}
 
Jeżeli we wszystkich z tych pól umieścilibyśmy tą samą teksturę (np. białe kropeczki na czarwynm tle) to po załadowaniu świata uzyskalibyśmy efekt zawieszenia w przestrzeni kosmicznej.

Używanie tekstur do utworzenia panoramy jest jednak bardzo kosztowne - po pierwsze czas ściągania wszystkich tekstur jest długi (dlatego należy się starać umieszczać tekstury jak najmniejsze) po drugie bardzo ucierpi na tym szybkość poruszania się w świecie VRML, dlatego proponuję nie używać tekstur na utworzenie panoramy w dużych światach VRML, tam gdzie jest niewiele obiektów, a zależy nam na mocniejszym efekcie możemy ostatecznie pokusić się o dołączenie kilku teksktur.

Kolejnym węzłem, o którym chciałbym powiedzieć jest węzeł Fog odpowiadający za zdefiniowanie mgły w naszym świecie. Składnia tego węzła wygląda następująco:

Fog {
  exposedField SFColor  color            1 1 1
  exposedField SFString fogType          "LINEAR"
  exposedField SFFloat  visibilityRange  0
  eventIn      SFBool   set_bind
  eventOut     SFBool   isBound
}

Pole color określa kolor mgły, tzn: obiekty, które zostaną przez mgłę zakryte przyjmą właśnie ten kolor. Wartość LINEAR w polu fogType powoduje, że mgła rozpościera się linearnie we wszystkich kierunkach, natomiast gdy w  umieścimy tam wartość EXPONENTIAL uzyskamy efekt bardziej naturalny, zbliżony do rzeczywistości. W polu visibilityRange określamy najmniejszą odległość między użytkownikiem a obiektem, przy której obiekt zostaje zupełnie przez mgłę przesłonięty.

Poniższy przykład definiuje efekt mgły oraz żółty sześcian, który zalega we mgle gdy oddalimy się od niego na 10 metrów - fog.wrl.
 
#VRML V2.0 utf8

Background {
    skyColor [
        0.0 0.2 0.7,
        0.0 0.5 1.0,
        1.0 1.0 1.0
    ]
    skyAngle [ 1.309, 1.571 ]
}

Fog { color 1 1 1
      visibilityRange 10
      fogType "LINEAR" }

Shape {
   appearance Appearance { material Material {
                              diffuseColor 1 1 0 }
                         }
   geometry Box {}
}